mesafe samimiyet ikilemi

iş yerinde kişisel olarak karşılaşılan sıkıntılardan biri aradaki mesafeyi ne derecede tutmak gerektiğini kestirememek olmalı. "iş arkadaşı" kavramı aynı ortamda çalışanların birbirine verdiği isim ise ortak paydaları çok olan ama aynı iş yerinde çalışan kişilere ne isim verilmeli? iş dostları? bildiğin arkadaş işte, ha okulda tanışmışsın ha iş yerinde. tamam, ama yarın yönetici olduğunda durum ne olacak? iş yerinde kimseyle dost olmayıp sadece arkadaş mı kalınmalı yoksa pozitif elektrik aldıklarınla şansını denemek mi iyidir?

bu soruyu bir kenara bıraktıktan sonra bir başka samimiyet mesafe dengesi sorusuna odaklanalım. çok samimi olduğunda istismar edenler çıkar. çok mesafeli olduğunda ise burnu büyük damgası yersin. burada dengeyi nasıl sağlamalı?

bence yöneticilerin, yada yöneticiliği düşünenlerin belirli bir mesafe çizgisini aşmaması şart. kişilik anlamında çok iyi uyuşanlarınsa dostluklarını iş ortamında perdelemesi en uygunu. yoksa? yoksa yürümüyor. mutlaka bir bağımsızı oynamak gerek. "şunu şu projenin/departmanın başına getirmeyi düşünüyorum ama dostu o projedeki şuyla iyi geçinemiyor. onun arasının bozuk olması bunada yansır mutlaka. o halde yönetici şu olsun. yetkinlikleri diğeri kadar iyi değil ama herkese eşit mesafede." bu muhtemel bir tepe yöneticisi diyaloğu/monoloğu değil mi?
mesafe koymak demek suratı asıp selamlaşmaktan başkasını yapmamak değil elbette. o zaman takım oyuncusu olmamanız yüzünden kendinize çelme atmış olursunuz.

mesafe koymak, istismar edilmesi muhtemel hareketleri/yorumları yapmaktan kaçınmak olmalı. ne dersiniz?