Muhabbetin Harareti

Dün bir arkadaşımla buluştum.. Eski iş yerinden uzun zamandır görmek isteyipte bir türlü sudan sebeplerle buluşamadığım biri.. Bu durumda bir çok insan var bence.. Yani hep bir araya gelmeyi isteyipte her telefon konuşmasında abi kesin görüşelim, harbi çok özledim denilip bir türlü görüşemediğimiz kıymetli insanlar topluluğu:)

İşte onlardan biriydi.. İşin güzel olanı hiç buluşma planı yapmadan anlayamadığımız bir şekilde mesai saatleri içinde hafta içi görüşmemiz söz konusu oldu dün.. Bir bakıma imkansızı başardık.. Bazen plansızlık planlı yapılan işlerden daha başarılı olabiliyor.. Neyse..

Biz buluştuk ooo harika hemen muhabbete başladık.. Bir yandan yürüyoruz bir yandanda hararetli hararetli eski iş yerini çekiştiriyoruz.. (Çok keyifli). Kaldırımda giderken kesinlikle çok kalabalık, yer yer kazılmış ama hiç bir şey bizim muhabbeti bölmesi için engel değil..

Derken sadece tek kişinin geçebileceği bir yere geliyoruz.. Ben hemen geçiyorum. Arkadan yanıma elinde çantasıyla arkadaşım geliyor ve ben tekrar pause a basıp muhabbete kaldığım yerden devam ediyorum.. Bir ara arkadan ''hayır hayır'' diye bir sesle irkiliyorum.. Arkama şöyle bir baktığımda arkadaşım hızlı hızlı bana doğru geliyor.. Bir an kendime gelip yanımda arkadaşım zannettiğim amcaya bakıyorum:)) Saolsun beni baya bir dinledi.. Hemde hiç itiraz etmeden:))) Konunun sonunu merak etmişmidir bilemem ama ben gülmekten arkadaşada atlatacağımı unutmuştum..

Buna benzer olayları tipyediyle de yaşamıyor değilim.. Bir alışveriş merkezinde muhabbet ederek gezerken bir bakıyoruz dışarı çıkmışız ve içeriye ait hiç bir şeyi hatırlamıyoruz ikimizde:)) Muhabbet ederken fazlamı kaptırıyorum sizce? sizede oluyor dimi? nolur oluyor diyin:P