İkinciyim Keyifliyim

Yarış atına dönmüşüz. Koştur koştur ama nereye ne için.. Yok en başarılı olacam, yok en iyi olacam., en en en... bitmez bu enler.. Bir şekilde insanlar kendilerine bir en seçer ve çabalarda çabalar.. Rekabet duygusu gelişmiş ve geliştirilmiş bir milletiz..

Hatırlasanıza okul dönemlerinizi.. Çocuğa ilk soru. Sınıfta kaçıncısın, kaç aldın senden daha iyi alan varmı? İş yerinde konumun ne? Ne kadar alıyorsun? Hep bir karşılaştırma ve rekabet kokuyor.. Böyle bir psikolojide insanlarda tırmalayıp duruyor..

Bu her ortamda rekabet duygusunun bu denli gelişmişliğini yurt dışında farkettim:) Adamlar çok rahatken ben kasıyorum en iyi olacam diye.. olmadık mı olduk ama kime fayda:) Özellikle güney amerikalılar acaip rahat adamlar.. Vurdum duymazlık derecesinde.. Denedim zaten vurdum elemana duymadı. Meğer kulağına vurmusum:P

İşin böyle bir realitesi varken insanlar görünüşte yok abi ne rekabeti herkes kendi yolunu çiziyor diyerek rekabette farklı bir strateji peşinde:)) göz ucuyla gözlemler yapıyarak fırsat kolluyor.. İçin için seviniyor bazen:) İlginç bir manzaradır. Rekabeti sevmiyorum diyip gizli gizli atağa kalmalar falan. Halbuki dışardan o kadar belliki..

Anlıcağınız biz bu rekabet olayına iyice aıştırılmışız.. Biz yarışmaktan ve yarıştırılmaktan vaz geçemicez bu gidşile.. O zaman bir tavsiyem olacak..Yarışların en iyi derecesi birinciliktir malumunuz.. ve ilk üçe ödül verilir.. Tabi bu derecelerin insanda oluşturduğu psikolojiler yok değil.. Birinci her zaman acaip sevinir sonuç açıklanırken ama anında birniciliğin vermiş olduğu sorumluluk duygusu kaplar ve bunu korumalıyım baskısı bariz ortaya çıkar.. Bu öyledirki artık bu kişi için ikincilik başarısızlıktır:) Üçüncü ise geçemediği iki kişi olduğunu zaten yarış esnasında görür.. Ama buna rağmen başka bir kişiye geçilmeyerek dereceye girmiş olması onun için başarıdır.. Belki birinci kadar sevinemez ama onun kadar baskı altında değildir.. Bilakis birinci olmak için hırslanırda..

Ama ikincinin durumu çok farklı.. Belki birinci olamadı ama birinci olabilecek kapasite olduğunu hissettirdi. Ve daha sonrası için birincilik için hırslandı.. Kaldıki en başarılı ikinci dereceyi aldı ve dikkatleri çok üzerine çekmeyerek baskı altına girmedi.. Yani en mutlu ve keyifli ikinci oldu ve birinci olup milletin haset, kıskançlık gibi duygularına hedef olmayarak düşman edinmedi.

Ben derim ki; hedef ikincilik olmalı.. Daha ağrısız daha keyifli.. Otomotive Türkiyede yön veren ikinci kişi olarak bunun keyfini bildiğim için söylüyorum... İsmet sende iki kişinin olduğun yarışlara katılarak bende ikinciyim deme:) seni uyanık sonuncu.