O Kadar...

Ya ne bu kardeşim.. Menfaat dünyası.. Yeter be.. Güzelce, iyi niyetle, korkusuz, endişesiz rahat rahat yaşayamayacak mıyız şu üç kuruşluk dünyada. Nereye dönüp baksam endişe kimle konuşsam samimiyetsizlik taşıyor.. Nedir insanları bu kadar yapmacık yapan, kimin eseridir bu tebessümden mahrum yüzler.. Kimlerin çocuklarıdır bu içten pazarlıklılar..

Yıllar öncede varmıydı peki.. Yoksa daha mı azdı.. Ozaman gelecekte daha mı çok olacak demek bu? İstemiyorum ben öylesi bir gelecek.. Hep anlatırlar eskiden saygı varmış, aşkı bir başka yaşarmış yaşayanlar, utanmak varmış, sevinç o zaman bir başka sevinçmiş.. Ne değişti o zaman.. Teknolojinin mi kurbanıyız sizce ben inanmıyorum buna..

Peki nedir bizi bu kadar içten içe kemirip bitiren.. Kaygılarla dolu binlerce şüphelerle çevrelenmiş yalan dostluklarla nereye kadar.. Bir şey isterken senden yarın benden birşey ister düşünceside hangi mantığın ön gördüğü bir ahlak biçimi.. Nerde kaldı karşılıksız yardım.. Benim bildiğim yardımın tanımında karşılık beklemek yoktur.. Tanımları değişir oldu güzelliğe ait şeylerin..

Parlamaz oldu gözlerinin içi insanların.. Pisliğe batmamış insanlar kalmaz oldu bu küçük dünyada.. Onlarında temizliğine kimse inanmıyor.. Bu mudur insan oğlunun gelişmişliği.. nice yapay şartlarda samimiyet kıymetli bir taş olmuş.. taş diye insanlar kafa kırmak için atar olmuşlar birbirlerine. Nedir ters giden.. Nedir benim ninelerimi bu kadar üzen.. İçimizden neyi aldılar.. Sisteme ne zaman virüs girdi.. bu safllık neden yitirildi.. Kimse neden dur demedi.. Yokmu temiz dünyamızı denetleyen duygularımız..

Hayallerimizde fakirleşti.. Bataklıkta gül düşünür olduk.. rüyalarımıza kadar girdi o pis kokulu bataklıklar.. kabuslarımız arttı.. yürüyemez olduk tek başımıza.. seyredemez olduk doğayı doyasıya.. ana caddelerde unutulmuş ağaçlar kuruyor gözlerimiz önünde.. Nice ölenlere vah tan öte tepki veremez katranlaşmış kalp yığınlarına dönüştük.. Peki neden? Mutlaka geçerli bir nedeni olmalı.. yoksa bir ömür ziyan oluyor..

kendimi bir kaldırım taşının kenarından çıkıp yaşamaya çalışan bir ot gibi görüyorum ama tek derdim var birisinin sevgisini anlatmak için sevdiğine götüreceği bir çiçek açabilmek... o kadar...